ابزارهای خواب روشن

فایل پی دی اف این نوشته ابزارهای خواب روشن

ابزارهای رویابینی به آن دسته از دستگاههای مکانیکی یا الکترونیکی گفته می شود که برای تقویت توانایی ورود به خواب روشن به کار گرفته می شوند. این دستگاهها کمک دهنده هستند و اینطور که پیداست هدف از بکارگیری آنها ورود به خواب روشن با کمترین زحمت است.

ساده ترین و دم دست ترین ابزارها که به گمان بسیار همه ی رویابین ها از آن استفاده کرده و می کنند، ساعت زنگ دار، قلم، کاغذ و تلفن موبایل است. از زنگ ساعت یا تلفن در زمان هایی که شخص می خواهد با به کارگیری فن بازخوابی به رویای روشن وارد شود بهره می برند. قلم و کاغذ یا صفحه موبایل و تبلت برای ثبت خواب ها (به گونه ی نوشتاری یا گفتاری) به کار می روند.

سایر ابزارهای خواب روشن:

چشم بندها: این دستگاهها در موقع خوابیدن روی چشم گذاشته می شوند و با استفاده از سیگنال های نوری سعی می کنند رویابین را در میانه ی خواب خودآگاه سازند. نسل اولیه این چشم بندها که از دهه شصت خورشیدی وارد بازار شدند از همان آغاز دراز کشیدن، سیگنال ها را پخش می کردند و با وجود کابل هایی که به آنها متصل بود، امکان خوابیدن را بسیار سخت می کرد. به ویژه اینکه در بسیاری  موارد سیگنال ها مانع از به خواب رفتن رویابین شده و او را در  چرخه اول خواب (خواب سبک) بیدار می کرد. سیگنال های نوری برای افراد حساس، وسواسی و نگران؛ مناسب نبود و آنها را دچار سردرد یا بی خوابی می کرد.  

سیگنال های این دستگاهها بر پایه فرکانس امواج مغزی تنظیم شده بودند و  تصور سازندگان این بود که اگر بتوان تا زمان معینی نورهای تنظیم شده بر پایه فرکانس امواج مغزی را پخش کرد، مغز هم شروع به تولید این امواج می کند.

هدفون ها: کار این دستگاهها مانند چشم بندها بود با این تفاوت که سیگنال های صوتی در گوش ها پخش می شدند. پر آوازه ترین هدفون برای تقویت توانایی خروج از جسم بدست رابرت مونرو نویسنده و پژوهشگر نامیِ این مبحث، وارد بازار شد.  مونرو این دستگاهها را بر پایه تئوری همگاهیِ نیمکره های مغز ساخت. بر پایه این تئوری صدای سومی که در نتیجه ی پخش دو سیگنال متفاوت صوتی در مغز پدید می آید، به حس خروج از بدن کمک می کند.

کار هدفون های مونرو اینست که برای هر یک از نیمکره های مغز سیگنال صوتی جدا می فرستد. (با پخش دو سیگنال صوتی ناهمسان در هر گوش).  برای مثال اگر در گوش چپ، آوایی با فرکانس ۳۵۰ هرتز و در گوش راست، آوای دیگر با فرکانس ۳۵۹ هرتز پخش شوند، مغز؛ آوای سومی با فرکانس ۹ هرتز تولید می کند که در محدوده امواج آلفا (امواج آرام بخش) است و همزمان بر هر دو نیمکره اثر یکسان می گذارد.  به عقیده مونرو با این کار عصب ها در هر دو نیمکره همگاه می شوند و نتیجه اش این خواهد بود که دردهای جسمی  کاهش پیدا می کنند، توانایی یاد گیری افزایش می یابد و با تولید امواج گوناگون در مغز می توان اثرات زیاد از جمله آرمیدگی بسیار ژرف و حس خروج از بدن را ایجاد کرد.

در دهه گذشته، با کمک فن آوری نواهای تک شدتی ( isochronic tones) قطعات موسیقی جدید ساخته شده اند که برای شنیدن آنها نیازی به هدفون نیست (از فن آوری متفاوتی برای ایجاد امواج مغزی استفاده می شود) و تاثیرشان حتی بهتر است.

نمونه آواهای تک شدتی را می توانید با کلیک روی اینجا گوش کنید.

پژوهش های علمی که توسط ارتش ایالات متحده و پس از آن بوسیله انستیتوهای علمی انجام شد، نشان داد که سازندگان این ابزارها در تبلیغات خود بسیار مبالغه کرده اند.  

چشم بندهای مدرن: در چند سال گذشته مخترعان از چشم بندهای تازه رونمایی کرده اند که با فن آوری های جدید ساخته شده و کار با آنها بسیار راحت تر از چشم بندهای قدیمی ست. این چشم بندها مجهر به سیگنال های دیداری و شنیداری هستند.  آنها تشخیص می دهند که چه موقع رویابین در حالت خواب رم هست و سیگنال ها را تنها در همان زمان پخش می کنند. نتیجه اش این می شود که رویابین درست هنگامی که مشغول رویا دیدن است، با این سیگنال ها مواجه می شود و اگر پیش از آن تمرینات ارزیابی واقعیت را در بیداری انجام داده باشد، احتمال تبدیل رویای معمولی به خواب روشن بیشتر می شود.

بسیاری از این چشم بندها بدون کابل هستند و احساس راحتی بیشتری به رویابین می دهند. بعضی از آنها با فن آوری بلوتوث به کامپیوتر یا موبایل وصل می شوند و با استفاده از نرم افزارهای ویژه می توان مراحل خواب یا را ثبت یا تجزیه و تحلیل کرد.