این مراقبه‌ای بسیار مؤثر است که به مرور زمان فکر شما را خاموش، ذهنتان را آرام و شما را خودآگاه می سازد. آرامش ذهنی، تمرکز فکر و خودآگاهی سه فاکتور مهمی هستند که میزان پیشرفت در تمرین‌های برونفکنی و خواب شفاف را معین می کنند.
در جایی خلوت بنشینید یا دراز بکشید و کمی خود را آرام کنید. سپس اولین فکری را که اتوماتیک به ذهنتان می‌آید فقط یک بار تکرار کنید. (آن فکر را دوباره فکر کنید). این همه ی تمرین است. مثالی می زنم: فرض کنیم اولین فکری که به ذهنتان می‌آید این است: باید به الف زنگ بزنم. همین را دوباره تکرار کنید: باید به الف زنگ بزنم. و برای افکار بعدی هم به همین صورت ادامه دهید: شیر آب چکه می کند: شیر آب چکه می کند. احتمالاً واشرش خراب شده: احتمالاً واشرش خراب شده. باید تعمیرش کنم: باید تعمیرش کنم. چرا به چیز دیگه ای فکر نمی کنم: چرا به چیز دیگه ای فکر نمی کنم؟ خیلی خنده داره: خیلی خنده داره. اصلاً حوصله ندارم: اصلاً حوصله ندارم. چرا باید این تمرین را انجام بدم: چرا باید این تمرین را انجام بدم؟ آیا تمرین را درست انجام میدم: آیا تمرین را درست انجام می دم؟ من کی هستم: من کی هستم؟…. و به همین صورت ادامه دهید.
نکته اول: عمداً نباید به چیزی فکر کنید. اگر عمداً به چیزی فکر کردید لازم نیست آن را دوباره تکرار کنید. بلکه ولش کنید و منتظر شوید تا اولین فکر اتوماتیک به ذهنتان وارد شود. یعنی شما فقط افکاری را که اتوماتیک وارد ذهنتان می شوند دوباره تکرار می کنید.
نکته دوم: در مثال فوق مجبور شدم از جملات و کلمات استفاده کنم. اما فکر اتوماتیک ممکن است به صورت تصویر، جمله، یک دریافت درونی، صدای درونی یا عکس‌العمل به یک صدای بیرونی و غیره، هویدا شود. کار شما این است که دقیقاً به همان شکل، آن فکر اتوماتیک را تکرار 
کنید.
نکته سوم: یک روند اتوماتیکِ درونی را فقط موقعی می‌توان تحت کنترل قرار داد و به آن مسلط شد که آن را آگاهانه و عمداً مورد دقت قرار داد. این تمرین موجب می‌شود که ثانیه های خودآگاهی در روند اتوماتیک آمد و شدِ افکار، دوباره و چندباره تجربه شوند.
